Het schilderij Op het terras van Nola Hatterman waarop de musicus Lou Drenthe staat afgebeeld is uitgekozen voor de expo Harlem Renaissance in het Met. Wordt vervolgd vanuit New York.
In de nationale museumweek aandacht voor Nola Hatterman … kijk de uitzending hier terug. Vanuit het buitenland is de uitzending te bekijken via deze link.
Volkomen onverwachts, voor mij althans, glipte Frank ertussen uit. Hij keerde nooit terug naar zijn geboorteland, maar hij was de alerte, immer goedgemutste hoeder van de cultuurgeschiedenis van Suriname. Foto: collectie Frank Consen
Wedden dat er bij de eerste expositie van Op het terras alleen een bordje hing met de naam van de schilderes en de titel van het werk? De titel stuurt de blik. Het werd tijd om de man die zo lang naamloos door het leven ging op Nola Hattermans meesterstuk voor het voetlicht te halen.
Jazz (1934) van Nola Hatterman: gestileerde weergave in groen en geel van een jazzorkest geeft beeld weer van de uitbundige, vooroorlogse jazzcultuur. Op de veiling Impressionistische en Moderne Kunst bij Christie’s Amsterdam heeft het Museum voor Moderne Kunst Arnhem (MMKA) twee schilderijen weten te verwerven die een prachtige aanvulling zijn op de collectie vooroorlogs
Op het terras van beeldend kunstenaar Nola Hatterman (1899-1984) hangt in het Stedelijk in Amsterdam. In 2009 koos criminoloog Frank Bovenwerk het schilderij voor de kaft van zijn boek Etniciteit, criminaliteit en het strafrecht. Hij wierp nieuw licht op de man die ervoor model zou hebben gestaan: de Surinaamse Jimmy van der Lak (1903-1990). Was van
Nola Hatterman (1899-1984) groeide op in Watergraafsmeer, woonde in de Rivierenbuurt en de Falckstraat. Ze volgde de toneelschool, was te zien in films (o.a. in De Bolsjewiek van Theo Frenkel sr, en op toneel, maar koos uiteindelijk voor het schildersvak. Surinaamse schildersmodellen werden vrienden. In 1953 verhuisde Nola naar Suriname om er een kunstopleiding op te zetten. De blanke Hatterman voelde zich
Nola Hatterman (1899-1984) groeide op in Watergraafsmeer, woonde in de Rivierenbuurt en in de Falckstraat. Ze volgde de toneelschool, was te zien in films (o.a. in De Bolsjewiek van Theo Frenkel sr, zie en op toneel, maar koos uiteindelijk voor het schildersvak. Surinaamse schildersmodellen werden vrienden. Nola propageerde een zwart in plaats van blank schoonheidsideaal. Haar
‘Irgendwo muss er doch sein’, sprak Frau Spiekermann mij bemoedigend toe, terwijl ik in het muffe kamertje kaartenbakken doorploegde op zoek naar Nola’s voorouders… Wi Rutu – Tijdschrift voor Surinaamse Genealogie, jrg 9, 1, dec 2009 Lees hier verder
