Nola Hattermans levenswerk onder de loep
Over het boek Nola Hatterman. Geen kunst zonder kunnen (2021).
In februari 2021 verscheen dit boek bij de expositie Surinaamse School. Schilderkunst van Paramaribo tot Amsterdam die met een coronapauze in het Stedelijk Museum Amsterdam te zien was vanaf november 2020 t/m juli 2021. Het boek werd uitgegeven bij Waanders & De Kunst, met bijdragen van Ronald Venetiaan, Rein Wolfs, Stephan Sanders, Esther Schreuder, Kitty Zijlmans, Priscilla Tosari, Myra Winter, Eline de Jong, Bart Krieger, Lizzy van Leeuwen en Ellen de Vries (over Lou Drenthe) (samenstelling, tekst en eindredactie). Het is inmiddels opgenomen in de Keuzelijst Kunstgeschiedenis_2022-2023 van de landelijke organisatie van leesclubs: Senia. Zie hier de link naar het presentatiefilmpje (copyright Stedelijk Museum Amsterdam).
Bekijk de voorpublicatie in de Groene van Stephan Sanders over de transraciale persoonlijkheid van Nola Hatterman en lees de recensies van het Tijdschrift voor Geschiedenis, de Nieuwe West-Indische Gids, Dreamz World Magazine, Biblion, Biografieportaal, in de Ware Tijd, Ons Amsterdam, de Parbode, op Caraïbisch Uitzicht, Financieel Dagblad, in Museumkijker en Stretto. Indies Tijdschrift interviewde Esther Schreuder en Ellen de Vries over Nola. Info ook in Nouveau. Tijdens de Suriname-werken van Stichting Stadsherstel van juni 2022 was er speciale aandacht voor het boek Nola Hatterman. ‘Geen kunst zonder kunnen’ . Lees de nieuwsbrief.
Over de expositie in het Stedelijk (2020-2021). Nola Hatterman verzorgde onderwijs in Suriname, andere kunstenaars die ‘school maakten’ waren George Rustwijk, Wim Bos Verschuur en Jules Chin A Foeng. Voor wie vormden zij een inspiratiebron? De expositie was bedoeld als ode aan Surinaamse kunst en Surinaamse kunstenaars. Zij maken onmiskenbaar onderdeel uit van de gedeelde cultuurgeschiedenis van Suriname en Nederland. Tot de curatoren behoorden: Jessica de Abreu, Claire van Els, Mitchell Esajas, Bart Krieger, Carlien Lammers, Inez Blanca van der Scheer en Ellen de Vries (initiatiefnemer van het project). Adviseur: Chandra van Binnendijk.
Over de expositie in Readytex Paramaribo (2020). In de Readytex Art Gallery (Paramaribo) vond t/m 28 maart 2020 de expo ‘Geen kunst zonder kunnen’ .40 repro’s van Nola Hattermans mooiste werken plaats. Daarnaast waren er tien werken van haar leerlingen te zien. Curatoren waren: Rinaldo Klas en Ellen de Vries. Sinds het coronovirus Suriname verliet, is de expo te zien in Museum Fort Nieuw Amsterdam. De mediabelangstelling (radio, tv en kranten) in maart 2020 was groot. Lees hieronder de Ware Tijd: Expositie plaatst Nola Hatterman in de schijnwerpers en Ode aan veelzijdigheid Nola Hatterman. Er waren ook een Educatieprogramma en een Kijkwijzer. In het postkoloniale debat dat in het Westen woedt is er ook kritiek op Nola’s positie als witte kunstenaar die zwarte modellen schilderde en haar rol als kunstdocent in een (post)koloniale setting. In feite niets nieuws. Ook destijds was Nola – zij het op een andere manier – middelpunt van controverses. Inmiddels heeft Hatterman zich in Suriname een vaste plaats in de galerij van betekenisvolle Surinaamse kunstenaars verworven. Ze wordt gezien als onlosmakelijk verbonden met de Surinaamse kunstgeschiedenis, zoals kunsthistoricus Priscilla Tosari en kunstjournalist Marieke Visser schrijven in hun bijdrage aan de monografie Nola Hatterman. Geen kunst zonder kunnen. Zie ook de bachelorscriptie Kunstgeschiedenis van Gauri Malhoe.
Over het project De nalatenschap van Nola Hatterman. Dit alles kwam voort uit het project De nalatenschap van Nola Hatterman dat een initiatief was van Ellen de Vries. Zij schreef eerder een biografie over de kunstenares Nola Hatterman (1899-1984): Nola. Portet van een eigenzinnig kunstenares (zie de Recensie in de Volkskrant. De Vries onlangs ontdekte wie de man op Hattermans meest bekende schilderij ‘Op het terras’ (Stedelijk Museum) is: trompettist Lou Drenthe. (Zie Het Parool). Sindsdien is zijn naam bij de titel gevoegd. Doel van dit project was multimedia-aandacht genereren voor deze schilderes uit de vorige eeuw en haar (artistieke) nalatenschap.
De expo was mogelijk door steun van de Nederlandse Ambassade in Paramaribo.
Eerder verscheen de biografie. Blader door de Proloog van de biografie hieronder. Noten staan in het boek vermeld op p 176. De naam van de chauffeur Romeo is op zijn verzoek gefingeerd.
